sábado, 28 de enero de 2012

don't

Nunca me ha pasado nada malo, he tenido cosas malas en mi vida, como todo el mundo, pero jamás me ha pasado algo realmente malo...
Iba a escribir sobre el mundo, la maldad, los sentimientos, los amigos...
Pero es que no quiero, hoy no me apetece, que coño, a vivir que son dos días y si mañana muero, quiero que hoy sepáis que soy feliz, totalmente, no noto que me falte de nada, me quiero y punto.

Feliz fin de semana!

sábado, 21 de enero de 2012

mi media langosta

¿Sabes quién es?
Ella es la persona con la que comparto mi vida diaria, la mayoría de las horas de mi vida las paso a su lado. A su lado es imposible aburrirse, difícil caer en la rutina, hemos compartido tantas cosas que me cuesta imaginarme una vida sin ella. Ha visto todas mis caras; las terroríficamente peores y las mejores, y aún así, sigue a mi lado. Yo, la considero mi alma gemela y es que sé que por muchas personas que pasen por nuestras vidas, nunca, jamás, encontraremos a una que nos pueda reemplazar la una a la otra. Ella, que es mi mitad, mi única mitad, siempre está llena de vida, me ayuda a avanzar, me hace reír, la quiero tanto que dudo llegar a apreciar a alguien como la aprecio a ella. Para mí, forma parte de mi pequeña familia. Llevamos tanto tiempo juntas, que ya no recuerdo cuando no lo estábamos.
Nos hemos trabajado nuestra amistad con sudor. Hemos tenido momentos muy malos y otros muy buenos. Pero todos han valido la pena, para llegar hasta aquí, el punto en que sé, con toda certeza, que no puedo vivir sin ella. Nunca, nadie conseguirá reemplazarla y por muchas vueltas que dé la vida, ella sabe que siempre me tendrá; para lo bueno y para lo peor.
Gracias por estos 15 años juntas.
Siempre. 

viernes, 9 de diciembre de 2011

the piano

Tristesa, m’acompanyes cada dia, fidel, sempre aquí. La meva millor amiga, passes amb mi dies, hores, segons… dolça espera eterna la meva, mai te’n vas. No te’n vagis mai. Ja no sabria que fer sense tu. M’he acostumat a viure a la teva ombra. Ets la confirmació de la meva existència. La confirmació de que sento. Vida no ha estat mai tan amarga i solitària. Avui no em sento persona, però ja fa dies que ni tan sols em miro en els reflexes. Crida la desesperació dins la buidor de la vida. Com pot sortir el sol cada matí i no il·luminar-me ni una mica? Sento no sé més forta, sento no patir dolor físic, sento no emmalaltir, sento tenir-ho tot i alhora no tenir res. Sento no estar completa sinó estic al teu costat. Sento patir quan la vida em somriu. Negació a estar incompleta si tu no hi ets. Et trobo a faltar. Torna! 

lunes, 5 de diciembre de 2011

no hero

-He dejado de quererte.
-¿Cuando?
-Hace un rato.
-No importa, te quiero.
-No puedo mentirte. No puedo decirte la verdad. Pero no te quiero. Adiós. Te diré la verdad, para que puedas odiarme. Larry y yo follamos toda la noche. Me gustó y me corrí. Te prefiero a ti. Ahora vete.

No love, no glory, no hero in her sky. I can’t take my eyes of you.

Closer, 2004

domingo, 20 de noviembre de 2011

the dreamers, dream

(Els somiadors, somien)

Avui he somiat amb tu, ha sigut un somni dolç, i curt. M’ha encantat escoltar la teva veu mentre em deies que era la teva preferida. Odio haver-me despertat, m’ha posat de molt mala llet saber que no era real. Què patètica és la meva vida!

“M’estimes?” et preguntava dubitativa, “Massa” em deies com sempre i feies aquell somriure teu tan característic que em feia posar la pell de gallina. La teva mà i la meva es tocaven suaument. Què càlid sentir-te tan a prop! Realment tot és molt borrós, sé que només ha sigut el meu subconscient que m’ha regalat una nit al teu costat, li dono les gràcies, sé que en vida no podria haver sigut real.

M’estic obsessionat? Pot ser, però ja res m’importa, ha sigut com actuar en una pel·lícula romàntica. Estic feliç i és gràcies a tu. No veig l’hora de tornar a dormir-me! Vindràs a veurem aquesta nit? Sisplau diguem que sí, t’ho prego, vull tornar a veure’t una vegada més i així poder dir-te adeu per sempre.   


somni d'una nit de tardor

jueves, 17 de noviembre de 2011

Nothing really matters at all

Sonreír al mundo. Una sonrisa es el mejor maquillaje, sin duda. Comértelo todo, sin contar calorías, sin remordimientos. Besar, sin que signifique mucho, significándolo todo. Llorar, sin derramar una lágrima, de alegría. Caerte, para volverte a levantar, para ver las cosas desde otra perspectiva. Perderlo todo, para apreciarlo todo, para aprender que no se necesita mucho de nada. Cantar, aunque se desafine. Bailar, aunque tropieces. Divertirte, aunque no tengas motivos. Brillar, como tú tan solo sabes hacerlo.

Ser tu mismo, que es lo que al final importa. 


sábado, 12 de noviembre de 2011

who do you think you are to cry

Who do you think you are to cry? this is goodbye! Life's a bitch and so are you. And you wrote a book of how to be a liar and lose all your friends, did I mean nothing at all? Was I just another ghost that's been in your bed! Because this is the last time, I give up this heart of mine, I'm telling you that I'm a broken man who's finally realized. You're standing in moonlight, but you're black on the inside... Who do you think you are to cry? This is goodbye.